HOE WE KUNNEN LEVEN VANUIT ONS HART
Eerder zagen we dat met de Teh van de 'Tao Teh King', de mystieke Moeder van de tienduizend dingen wordt bedoeld. Zij baart uit Tao als met een blaasbalg alles wat we kunnen waarnemen in de wereld van de dualiteit. Alles in deze wereld heeft een begin en een einde, geboorte en dood, in een proces van opgaan, blinken en verzinken.
Zij wordt echter niet voor niets de mystieke Moeder genoemd en dit heeft er mee te maken dat wij als mens een oeratoom in ons hart dragen; ook wel genoemd de roos, de lelie of de geestvonk.
Meestal is deze geestvonk latent/slapend in ons hart aanwezig en leven we ons leven van wieg tot graf in de uiterlijke wereld van de verschijnselen. Maar op een moment, soms na een ernstige crisis, een verlammend gevoel van zinloosheid of een jarenlange zoektocht, kan de roos in ons hart tot leven worden gekust - denk aan het sprookje van Doornroosje in de versie van Grimm (https://nl.wikipedia.org/wiki/Doornroosje):
Een koning en koningin verlangen heel erg naar een kindje.
Uiteindelijk bevalt de koningin van een meisje en de koning organiseert een groot feest. (...) Hij nodigt ook de wijze vrouwen uit, zodat zij het kind een goed hart zullen toedragen. Er zijn dertien wijze vrouwen in het rijk, maar de koning heeft slechts twaalf gouden borden en hij besluit daarom één vrouw niet uit te nodigen. Na het feest schenken de wijze vrouwen het kind wondergaven, zoals deugd, schoonheid en rijkdom. Elf wijze vrouwen hebben hun wondergave al gegeven, maar dan komt plots de dertiende binnen. Ze is boos omdat ze niet is uitgenodigd, en neemt wraak. Ze voorspelt dat de koningsdochter zich op haar vijftiende jaar zal prikken aan een spintol, en daardoor zal sterven. De twaalfde wijze vrouw kan deze vervloeking niet opheffen, maar wel verzachten. De prinses zal niet sterven, maar honderd jaar slapen. De goede wensen van de wijze vrouwen komen allemaal uit. Het meisje is mooi, ingetogen, vriendelijk en verstandig en iedereen houdt van haar.
Als ze vijftien is, klimt de prinses op een dag in de oude toren. In de torenkamer ziet ze een oude vrouw met een spintol die vlas zit te spinnen. Deze vrouw is de dertiende wijze vrouw, die niet op het feest bij haar geboorte was uitgenodigd. De prinses weet niet wat een spintol is, en als ze hem wil pakken prikt ze zich. Ze valt op een bed en komt in een diepe slaap. Iedereen en alles in het kasteel treft hetzelfde lot, zelfs alle voorwerpen blijven stilstaan in de tijd.
Rond het kasteel gaat een doornhaag groeien waardoor het kasteel op den duur niet langer is te zien. In het land ontstaat een gerucht over het mooie slapende Doornroosje en veel koningszonen proberen door de haag heen te dringen. Dit lukt hen niet, ze komen vast te zitten in de stekels en sterven één voor één. Op een dag arriveert er een koningszoon die al van zijn grootvader hoorde over Doornroosje en ondanks het gevaar wil hij toch een poging wagen. De honderd jaar uit de wens van de twaalfde wijze vrouw zijn inmiddels verstreken, waardoor deze koningszoon wel door de doornhaag heen komt.
De koningszoon ziet iedereen in diepe slaap in het kasteel en komt in de toren. Hij ziet Doornroosje op het bed in de torenkamer en kust haar. Als zijn lippen haar raken, ontwaakt ze en kijkt hem vriendelijk aan. Ieder mens en dier in het kasteel ontwaakt, komt tot leven, en samen dalen ze de trap af.
De roos in ons hart, onze verbinding met Tao, kan dus tot leven worden gewekt.
In de Tao Teh King wordt deze roos 'de geest van de vallei' genoemd die onsterfelijk is. Jan van Rijckenborgh heeft in 'De Chinese Gnosis' vers 6 dan ook de titel gegeven:
De geest van de vallei sterft niet
De geest van de vallei is het symbool van de rozenknop, de geestvonk, het oeratoom in het hart, ook wel genoemd het hartheiligdom.
Dit hartheiligdom is het middelpunt van ons individuele wezen, van onze individuele microkosmos. De geest van de vallei is de mystieke Moeder en sterft nooit. Met het oeratoom in ons hart zijn we onsterfelijk.
Via deze zetel van het onsterfelijke leven kunnen we in verbinding komen met Tao, met Gnosis.
Jan van Rijckenborgh: "Het is het spreken van God tot en in de dialectische mens." We kunnen leren om ons daar op af te stemmen.
Sollicitatiegesprek
In 1995 kreeg ik de uitnodiging om te solliciteren op een baan als geestelijk raadsvrouw in de gevangenis van Scheveningen nadat ik hier stage had gelopen. Ik zat er niet om te springen om 32 uur per week te gaan werken en er hing voor mij (financieel) niets vanaf. Om deze redenen voelde ik totaal geen angst voor de drie mannen en de vrouw die tegenover me zaten. Er is een boek van Jampolsky dat de titel heeft: 'Liefde is angst laten varen' en ik was daar op dat moment het levende bewijs van.
Ik kreeg moeilijke vragen waarop ik normaalgesproken niet zo snel een antwoord zou weten, maar nu was het of de antwoorden me werden ingefluisterd. Ik was klaarblijkelijk ingetuned op een hogere vibratie en ik ervaarde zoals Jan van Rijckenborgh zegt: "De geest van de vallei spreekt tot u, want hij bevat denkvermogen, leven, energie en wil.".
Ik werd van harte aangenomen.
Vrijkomen van het tijd-ruimtelijke
Volgens JvR is 'eeuwigheid' niet een eeuwig durende tijd, het is geen toestand van tijd. Als we de deur van de mystieke Moeder binnengaan, leven we vanuit het oeratoom in ons hart. We komen binnen in een ander elektromagnetisch stralingsveld en in een totaal ander levensveld. We gaan binnen in het NU en komen vrij van het tijd-ruimtelijke. Ik heb daar een voor zich sprekende ervaring mee:
De greppel in
Op een landweggetje in Frankrijk waren we net aan het inhalen toen de bestuurster van de andere auto opeens besloot naar links te gaan. In een poging haar te ontwijken, belandden we zelf in een droge greppel naast de andere weghelft met ons tegemoet komend verkeer.
Ik was me volledig bewust van wat er gebeurde en nam alles in slow motion waar. Er kwam een grote vrede over me heen die bleef, ook toen ik schuin in de auto hing. De tijd stond stil en de ruimte was onmetelijk.
In tegenstelling tot onze chauffeur die vliegensvlug uit het raampje was geklommen, was ik los uit mijn dialectische leven en zonder gedachten hing ik daar gewoon te zijn.
De bestuurster van de andere auto was lichtelijk in paniek omdat ze die avond een glas teveel had gedronken. Het draaide erop uit dat ze een kennis uit het dorp kon inschakelen die ons in het donker met zijn tractor uit de greppel heeft getrokken. Eind goed, al goed.
Byron Katie zou zeggen: "In de realiteit is er nooit iets aan de hand. Er kan niets verschrikkelijks gebeuren."
Het enige wat kan gebeuren zijn onze gedachten over de situatie.
Aan het eind van de bespreking door Jan van Rijckenborgh van vers 6 vertelt hij wat we kunnen doen.
Luisteren naar de stem van de Ander / de Geliefde in ons hart
"Laat niet het dialectische ik spreken en heersen in uw microkosmos, maar de Ander in u (...)."
Dit is wat mij gebeurde toen ik, onbevreesd, het sollicitatiegesprek bij Justitie inging. De antwoorden kwamen vanzelf, zonder dat ik er iets voor hoefde te doen en ik wist dingen waarvan ik me tevoren niet bewust was dát ik ze wist.
"Al die slopende levensspanningen, die gehele stroom van wee en ellende, glijdt dan van u af; uw problemen lossen zich op een totaal andere wijze op. U, het natuurgeboren ik, hoeft niets te doen - het is de Ander die activeert in u."
Voor mij is dit vergelijkbaar met de koningszoon die de slapende Doornroosje wakker kust waardoor de rozenknop in haar hart tot bloei kan komen.
JvR: "U zult op nieuwe wijze leven en het leven ervaren. (...)
U zult door de deur van de mystieke Moeder een nieuwe werkelijkheid binnengaan en ontmoeten (...)."
Dit was mijn ervaring toen ik, zonder gedachten, in de droge greppel hing. De dialectische wereld - tijd en ruimte, deed er niet toe en een creatieve oplossing diende zich aan doordat we met een tractor aan de trekhaak uit de greppel konden worden getrokken.
Korte samenvatting naar Elly Nooyen in 'Weg in Tao'
De Teh, de mystieke Moeder, is er altijd en niet aan tijd of ruimte gebonden. De redenen waarom we dit vaak niet kunnen ervaren, zijn steeds weer zorgen, vreugde, blijheid, boosheid, begeerte of zoeken naar voordeel en vasthouden aan wat we reeds hebben vergaard.
Als we stil worden en niet ons eigen belang centraal stellen, kunnen we in ons hart de onvoorwaardelijk liefde-energie van de Teh ervaren; een energie die alles en iedereen zonder oordeel omvat.
De Teh is de werkzaamheid, de liefde-energie die van Tao uitgaat.
De liefde van de Teh is een tijdloze, niet oordelende ruimte-scheppende vibratie. Deze maakt belangeloos en onbaatzuchtig alle leven mogelijk, zonder aanzien des persoons; voor zowel diegenen die wij als 'goed' beoordelen als voor diegenen die wij als 'kwaad' zien.
We kunnen leren om ook degenen die ons kwaad doen, lief te hebben.
Byron Katie zegt over de laatsten dat zij 'verward / in de war' zijn omdat zij hun stressvolle gedachten geloven.
De Teh is een eeuwige, nooit stervende, onbeschrijflijk creatieve en vormgevende kracht die voortdurend nieuw leven baart.
Volgens Jan van Rijckenborg moeten het nieuwe denken, het nieuwe leven, de nieuwe levensenergie en de nieuwe wil niet in het hoofd maar in ons hart geboren worden.
Als het zover is kunnen we zoals Doornroosje wakker worden gekust (of in een greppel komen te hangen) en ontdekken dat het leven nu en hier is, altijd nu en hier.
Afsluitend lied van Leonard Cohen in de uitvoering van Antony
Leonard Cohen zegt dat de tekst gaat over een oud gebed dat hij heeft hertaald toen dat zo in hem opkwam: 'If it Be Your Will'.
Het gaat over overgave en opgeven van de strijd:
"I don’t know which side everybody’s on any more, and …I don’t really care. There is a moment when we have to transcend the side we’re on and understand that we are creatures of a higher order. It doesn’t mean that I don’t wish you courage in your struggle. There is on both sides of this struggle men of good will. That is important to remember… on both sides of this struggle. Some struggling for freedom, some struggling for safety. In solemn testimony of that unbroken faith which binds a generation one to another, I sing this song: 'If It Be Your Will'."
De uitvoering recht uit zijn hart door Antony ervaar ik als ontroerend en vol overgave.
Misschien kun je letten op hoe hij gekleed is: in vodden van licht.
If it be your will that I speak no more
And my voice be still as it was before
I will speak no more, I shall abide until
I am spoken for, if it be your will
If it be your will that a voice be true
From this broken hill, I will sing to you
From this broken hill, all your praises they shall ring
If it be your will to let me sing
[Refrain]
From this broken hill, all your praises they shall ring
If it be your will to let me sing
If it be your will, if there is a choice
Let the rivers fill, let the hills rejoice
Let your mercy spill on all these burning hearts in hell
If it be your will to make us well
And draw us near, and bind us tight
All your children here in their rags of light
In our rags of light, all dressed to kill
And end this night, if it be your will